สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นตอนต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ชาวรามัญที่ได้อพยพจากพม่าจากเมืองเมาะตะมะตั้งแต่สมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี แล้วได้สร้างวัดแห่งนี้ โดยมีพระยารามราชบุตรเขยพระยาเจ่ง เป็นพระเจ้ามหาโยธาเป็นผู้นำเข้ามาและเป็นผู้ริเริ่มบูรณะและสร้างถาวรวัตถุ กุฏิศาลาขึ้นใหม่ วัดได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อ พ.ศ. 2508 เหตุที่ชื่อว่าวัดเจดีย์ทอง เข้าใจคงนำเอาชื่อนี้มาจากเมืองมอญซึ่งเคยเป็นสถานที่อยู่ของตนแต่เดิม[1]